Komşu Metin ağbi, çevresi çok geniş olan bir lise müdürü...
Sıcak bir gündü, Kurban bayramına 3 gün kadar var... Beni kardeşimi ve köyden 4 yoksul çocuğu daha toplamıştı... Bizi çok büyük,lüx bir çocuk giyim mağazasına götürdü. Mağazanın sahibi yoksul çocukları giydirmek istemişti. O gün içim içime sığmıyordu, ilk defa bayramlıklarım olacaktı.
Gömlek ve ayakkabılar tamam... Ama bir türlü üzerime uygun pantolon bulamıyorum, sanırım çocuk 3-9 yaş grubu bir mağaza, bende 10 yaşlarındayım.Denediğim en büyük beden pantolon çok sıktı!... Krem renkliydi, olmazsa yandım, bu bayramda yeni pantalonum olmayacaktı.
Metin ağbi ne o içinde giydiğin dedi? Dedim; eşofman... Bu sıcakta neden giyiyorsun onu? Donun yok mu? Evet yoktu! Mağaza sahibi Metin hocam size çok teşekkür ederim, gerçekten yoksul ihtiyaç sahibi çocuklar getirmişsiniz dedi.Ben içimdeki eşofmanı çıkarttım, kan ter içinde kalmıştım zaten sıcaktan... Pantolon zar zor olmuştu üzerime...
Aslnda olmamıştı, ama pantalonum olmalıydı bu bayram. Israrla oldu , oldu dedim, belkide beni başka mağazaya götürmezlerdi... Göze alamadım... O bayram güzel bayramlıklarım olmuştu ilk defa... Çok mutlu bir bayram geçirmiştim, her ne kadar o pantolon sıka sıka en sonunda bayramın 3. günü patlasa dağılsada... Çocukluk yıllarımda yeni ve cici elbiselerimin olduğu tek bayramdı o...
Aradan yıllar geçti.... 17 yaşında devlet memuru oldum... Maaş alarak,cebimde para ile gireceğim ilk dini bayram! Görev yaptığım şehrin, en güzel en pahalı en marka mağazasına gittim, en kaliteli en pahalı giyeceklerden aldım.
Aldıklarımı o bayramda giyemedim... Ağladım, üzerime konduramadım.... Daha sonraki yaşamımda her normal günde en kalitelisini en güzelini giydim... ama her bayramda en sıradan giyeceklerimi giydim,tertemiz halde tabiki.... Takıntı mı dersiniz!?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder