Uyuyamadığım zamanlarda....
Şehirde yaşıyorsak, gündelik yaşamdaki olaylar ve yarattığı stresten dolayı; çoğu zaman o meşhur koyunları da saysak,kuzuları da saysak, çitten de atlatsak, bir türlü uyuyamadığımız o sinir bozucu uzun geceler var ya!...
Ben işin sırrını çözdüm...
Bu hayatta en mutlu olduğum anı düşünüyorum, bedenim, ruhum gevşiyor... Kısa sürede tatlı, renkli, rüyalara dalıyorum... Sizde bu hayatta en mutlu olduğunuz anınızı düşünün... Çok işinize yarayacak, hiç merak etmeyin...
Şimdi siz merak ediyorsunuzdur, benim uyumak için hangi en mutlu anımı düşündüğümü:-)
Çocukluğumdan bir kesit... Güneşin daha kendini yeni hissettirdiği, ağaçların toprağın yeni yeşillendiği,taze kır çiçeklerinin açtığı bir ilkbahar günüydü.... İlk uçurtmamı kendi başıma yapmıştım... Uçurtma uçurmak için; güzel, rüzgarlı bir gündü... Saatlerce uçurtmam gökyüzünde süzüldü... Nasıl heyecanlı ve mutluydum...
Çocukluğumda yaşadığım,ender mutlu olduğum, bir gündü... Yıllar yılı; uykuya dalarken, hala beni çok mutlu ediyor....
2 yorum:
kapatmışım kapımı
bırakmışım tüm sıkıntılarımı dışarda
pc başına oturuyorum;alıyorum önüme tüm dünyayı
ama yok; kafamda iflafmiflas
dünya umrumda değil.
arıyorum bişiler ama bulamıyorum derken
burasını tesadüfen! buldum
karanlık denizlerin ardından ben de sanki Çeşme'yi görür gibi oldum.
tşk.ler..paylaşımlarınız için
konuşmak,okumak,bilmek..sıkıntılarımızı yok etmiyor
dertlerimizle savaşmak gerekiyor
az çok sizden yöntem ve güç aldım açıkçası
ve birebir uyguladığım da bu yazınız oldu mesela:
başımı yastığa koyunca, uyandığımda başlayacak günü düşünmekten uyuyamaz haldeydim.
tv ile uyumaya çalıştım
perdeleri açıp gecenin aydınlığına dalmaya çalıştım
kitaplardaki dünyaya atıp kendimi açık lambada uykuya daldım
artık bu da işe yaramazken..
en mutlu zamanlarım:
biz 2 kız evdeki mutsuzluklarımızdan abilerimizin bisikletleri çalıp tüm hızımızla gidebildiğimiz kadar uzaklara gidiyoruz
hiç dokunulmamış karların üstüne atıyoruz kendimizi
masmavi gökyüzünün üstünde kardan bulutlar var
kar varsa,karın üstündeki bizler de varız; heyoo;)
her bulutun şeklinde bişiler görmeye,nerden nereye bizi götürdüğünü kurgular dururduk 9-10 yaşlarında
şimdi dosya şeklinde,çek,banka şeklinde de olsa bulutlarım;) o masmaviliğin içinde akıyorum ya..
sabah olduğunda da pencereden bakıp maviliği,bulutları,hele de bir de karı görüyorsam..ohhh
içime doldurduğum nefesimle mücadeleye sıkı bi şekilde başlıyorum bitirmek üzere..
Diler, tatlı rüyalar sana her daim... eline yüreğine sağlık... Düşüncelerini duygularını her zaman bizimle paylaşırsan çok sevinirim...
Yorum Gönder