21.12.10

UMUT


Yıl 1999 Beynimde bir sorun var!... Ünlü ve yetenekli ve de bölüm başkanı beyin cerrahının bekleme salonundayım… Sıramı beklemek üzere 45 yaşlarında bir kadının yanına oturdum.

Durumumu sordu, kısaca anlattım…Bu sefer ben sordum ona, geçmiş olsun abla, sizin durumunuz nedir?
O başladı anlatmaya; çok kötü ve ağır bir durumda yatırmışlar hastaneye, beyninde kocaman bir ur varmış. Doktorlar demişler ki yapacak hiçbir şey yok… Şimdi ameliyat etsek, masada kalır. Masada kalmasa bile, en fazla 3 hafta daha yaşar… Boşuna acı çekmesin alın evine götürün…Bir umut ailesinin,yakınlarının ısrarıyla abla ameliyatını olmuş, ölmemiş!.. ameliyat masasından canlı kalkmış… Kadını, birkaç gün sonra, 3 hafta kadar sonra ölmek üzere evine yollamışlar… Kadın başlamış her gün ölümünü beklemeye… 3 Hafta geçmiş, 3 ay geçmiş, 3 yıl geçmiş… ve taam 15 yıl geçmiş aradan… Kadın gözyaşları içinde yüce yaradana şükrederek bitirdi sözünü...

Düşündüm…

‘’Allahtan Asla Umut Kesilmez…’’ dedikleri şey bu olmalıydı….

Hiç yorum yok: