Arkadaşlarla çok tatlı sohbet ettik... Kakara kikkiri....Gece saat 02.00 sıraları eve dönüyorum... Yolumun üzerinde bir bahçe var, önünde her akşam köpekler olur... yoktu o akşam, başka zamanlarda, 7-8 tane köpek bir olur havlarlardı bana... Korkup kaçsam; hepsi birden bana saldırıp parçalarlardı maazallah..., Köyde yetişmiş olmanın tecrübesiyle hiç oralı olmaz yanlarından geçer giderdim...
Eve geldim Ağustos sıcağı geç saat olmasına rağmen bunaltıyordu....Duş aldım... Yatağa uzanmıştım ki, tıngır tıngır sallanmaya başladı herşey... A-ha deprem bu...
Dedim geçer... Babam 1967 Adapazarı depremini görmüştü, ne zaman böyle tıngırtı olsa gece demez bizi kaldırır, hiç bir şey olmasada bir saat soğukta bekletirdi... Öyle bir aksiyon sandım:-( Ama bu tıngırtı hala sürüyordu, artarak devam ediyordu... Korkunç bir uğultu gürültü başladı... İlkokulda öğretmişlerdi; kapının eşiğinde bekleyin daha az zarar görürsünüz..., çünkü dışarı çıkma şansı hiç yoktu... 5 katlı apt nin 1. katında oturuyorum, üst katlar yıkılıyordu tek tek...
Şehadet getirdim,sığındım Allah a.Sahip olduğum asil damarlarımdaki akan kanda bir heyecan,ne yalan söyleyeyim korku yoktu...
Kurtuluyoruz galiba diye geçirdim içimden...
Çok şükür Allah a ölmeden o müthiş, devasa büyüklükteki, güçlü, doğa olayını görmüştüm...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder