Çok sıcak bir ağustos günüydü ....
Annem günlerdir hastanede, daha 5 yaşındayım, o meşhur kısa pantolonla geziyorum Evimizin önündeki parkta ...
Annemi çok özlemiştim, nerede kalmıştı! ... Karnım acıkmıştı, parkın diğer tarafında da amcamlar oturuyordu, yengemden yağlı, ballı ekmek istemeyi düşünürken, caminin minaresinden cenaze selası okumaya başlamıştı ki hoca! Ilk cümleyi bile okumadan yarım bırakmıştı ...
O an kalbime bir hançer saplandı ... İçimden,kalbimden geçti annem öldü! Ağlaya ağlaya babaanneme kostum ... O da muhtemelen duymamıştı .... Yok oğlum üzülme, annen yaşıyor ... Karnımın açlığını unutmuştum, 7 aylık kardeşimle oynamaya başladım. Ama ne yazık ki hislerim gerçekti 1 saat içerisinde evimiz hınca hınç insanlarla dolmuştu :-(
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder